Met nog maar een paar maanden te gaan tot het begin van het Europees Kampioenschap 2024 in Duitsland (14 juni – 14 juli), wordt de selectiegrootte verlaagd van 26 spelers naar 23, zoals besloten door de betrokken instanties.
Dit betekent dat de coaches minder alternatieven hebben en sommige spelers die waarschijnlijk naar het EURO 2024 zouden zijn gegaan, buiten de definitieve selectie zullen vallen. De “Milli Takim” bevindt zich in Groep F met Portugal, Tsjechië en de winnaar van de play-offs Groep C (Georgië, Luxemburg, Griekenland of Kazachstan). Maar wie zou de Turkse bondscoach Vincenzo Montella in de 23-koppige selectie moeten opnemen? Er kan nog veel veranderen in de komende maanden, maar op basis van de huidige prestaties zou de volgende selectie onze aanbeveling zijn.
Op doel zou Trabzonspor-doelman Ugurcan Cakir waarschijnlijk de voorkeur moeten krijgen. Van alle Turkse nationale doelmannen is de 27-jarige de meest constante wat betreft wedstrijdpraktijk en prestaties, met de minste schommelingen in de afgelopen maanden en jaren.
Daarna volgt Mert Günok van Besiktas. Door zijn ervaring, kalmte en zijn goede spel bij het openen van het spel heeft Günok sterke argumenten in zijn voordeel. Hoewel de keeper uit Karabük vaak zwaktes vertoont bij schoten van afstand, heeft hij ook wedstrijden gespeeld met tal van wereldklasse reddingen.
Als derde doelman zou, op basis van talent, Altay Bayindir eigenlijk deel moeten uitmaken van het EK-team, maar het gebrek aan speeltijd bij Manchester United en het vertrouwen dat Montella heeft in zijn voormalige speler bij Yukatel Adana Demirspor, Ertac Özbir, zou voor een verrassing kunnen zorgen. Özbir heeft echter last van een heupblessure, dus deze vraag zou aan het einde irrelevant kunnen worden.
Op de rechterflank heeft Zeki Celik momenteel de voorkeur vanwege zijn internationale ervaring en het gebrek aan krachtige rechtsbacks.
Naast de speler van AS Roma zouden we Mert Müldür als echte rechtsback in de selectie opnemen. Voorafgaand aan zijn langdurige blessure leek de in Wenen geboren speler op weg om een vaste international te worden.
Na het vertrek van Bright Osayi-Samuel naar de Africa Cup of Nations mocht Müldür onlangs weer twee keer vanaf het begin spelen bij Fenerbahce en benutte hij zijn kans goed. De 20-voudig Turkse international liet zien dat hij zijn oude vorm kon hervinden. Als hij zo doorgaat, is er geen weg omheen voor de technisch vaardige rechtsback met aanvallende impulsen.
In het centrum van de verdediging wordt het interessanter. Op dit moment is Abdülkerim Bardakci onmisbaar. De Galatasaray-speler wordt al anderhalf jaar continu sterker. Of het nu komt door zijn luchtheerschappij, waarbij hij vaak doelpunten maakt bij stilstaande ballen, of zijn robuuste fysiek en spelopbouw, vaak met precieze en gevaarlijke lange passes. Tegen snelle en dribbelvaardige tegenstanders zag Bardakci er in het verleden vaak niet goed uit, maar recentelijk compenseerde hij zijn gebrek aan snelheid met goed positioneringsspel en het juiste timing.
Merih Demiral zou de volgende kandidaat zijn. Na zijn blessure is de 41-voudig international weer actief in Saoedi-Arabië. Zijn jarenlange ervaring in Italië en zijn moedige en compromisloze speelstijl geven de verdediging vaak een extra boost energie.
Als derde zouden we Kaan Ayhan meenemen. De verdedigende middenvelder uit Gelsenkirchen liet de afgelopen weken en maanden een significante verbetering zien. Of het nu als centrale verdediger, rechtsback of defensieve middenvelder is, Ayhan overtuigde op alle posities en bewees een echte joker voor het team te kunnen zijn, wat zeer waardevol kan zijn in een toernooi met een beperkte selectie.
De vierde keuze is aanzienlijk moeilijker te maken. Eerder zou Caglar Söyüncü als eerste genoemd zijn, maar in de afgelopen anderhalf jaar heeft de 27-jarige bijna niet gespeeld. Als hij regelmatig zou spelen in de tweede helft van het seizoen, is zijn potentieel onbetwistbaar.
Maar Ozan Kabak speelt daarentegen al anderhalf jaar defensief en offensief een belangrijke rol bij TSG 1899 Hoffenheim en heeft veel speeltijd en ritme.
Bovendien houdt Montella van Samet Akaydin en Cenk Özkacar, die ook regelmatig als linksback wordt gebruikt. Maar op basis van zijn kwaliteiten en samenspel met Demiral in de afgelopen jaren, geven we nog steeds de voorkeur aan Söyüncü, in de hoop dat hij in de tweede helft weer speeltijd krijgt, misschien via een uitleenperiode.
Aan de linkerkant van de verdediging is de zaak duidelijk. De momenteel uitblinkende Ferdi Kadioglu is een vaste waarde en op weg naar een echte internationale topspeler. Kadioglu speelt zowel defensief als offensief op een zeer hoog niveau. Een prototype van de moderne vleugelverdediger in het hedendaagse voetbal.
Dit is ook de reden waarom we Ridvan Yilmaz zeker boven Özkacar zouden verkiezen. De 22-jarige is sinds zijn blessure en wisselvallige start bij Glasgow Rangers enigszins onder de radar in Turkije. Het is velen ontgaan dat de vorm van Yilmaz duidelijk weer in opwaartse lijn is. In Schotland kwam de voormalige speler van Besiktas steeds vaker in actie en scoorde hij een doelpunt en gaf hij een assist in 14 optredens. Zijn snelheidsdribbels langs de zijlijn, scherpe voorzetten en harde linkerschoten zijn kwaliteiten die je graag in een modern voetbalteam ziet. Ondanks zijn kleine gestalte is Yilmaz ook zeer sterk in de duels. Naast het EURO 2024 moet ook worden gedacht aan het Turkse team van de toekomst met het oog op het WK 2024, en vanwege zijn leeftijd en kwaliteiten is Yilmaz bij uitstek geschikt om deel uit te maken van het Turkse team.
Ondanks herhaalde kritiek van veel fans is captain Hakan Calhanoglu een “no-brainer”. Zijn kalmte en enorme balbeheersing maken de sterspeler van Inter Milan tot een uiterst belangrijk aanspeelpunt op het middenveld, vooral wanneer je de bal moet vasthouden en rust in het spel moet brengen. In Milaan neemt hij een andere rol op zich en scoort hij daar duidelijk meer doelpunten en assists. Maar zijn vrijetrapspecialiteit is een belangrijk offensief wapen in het Turkse arsenaal.
Daarnaast mag Ismail Yüksek niet ontbreken, die met onmenselijk pressen en grote loopbereidheid een echte “energyzer” op het middenveld is en in het nationale team soms briljante prestaties heeft geleverd.
Met Yüksek werkte de Dortmund-speler Salih Özcan zeer goed samen op het middenveld. Bovendien heeft hij kwaliteiten die voor het begrip van het spel van Montella zeer belangrijk zijn. Özcan maakt af en toe ernstige balverliesfouten, maar dan laat hij weer prestaties van absoluut topniveau zien. Deze schommelingen moet de 26-jarige onder controle krijgen, anders brengt hij de benodigde tactische voorwaarden voor het moderne voetbal van vandaag met zich mee.
Als vierde optie kiezen we voor Irfan Can Kahveci, die zowel op het middenveld als op de vleugels kan spelen en een topseizoen speelt bij Fenerbahce. Zijn afstandsschoten en doelgevaar maken Turkije moeilijk te voorspellen.
Waarom Arda Güler niet mag ontbreken, zal velen duidelijk zijn. Een eeuwige belofte met geweldig overzicht, dodelijke passes en een goed schot. Technisch buitengewoon met de bal. Güler kan met een geniaal moment de loop van de wedstrijd volledig omdraaien.
Orkun Kökcü en Okay Yokuslu zijn nog twee serieuze kandidaten voor het middenveld. Kökcü met zijn gevaarlijke afstandsschoten en Yokuslu door zijn fysieke en robuuste spel zijn opties die belangrijke alternatieven in de selectie kunnen zijn voor bondscoach Montella.
Dit is ook de belangrijkste reden waarom onze aanval, oftewel de vleugels en de spitspositie, aanzienlijk meer vertrouwt op individuele klasse dan op ervaring. Want als het teamspel niet werkt of als je vast komt te zitten, heb je spelers nodig die de verdediging van de tegenstander uit balans kunnen brengen. Door hun snelheid, dribbels, bewegingen en kwaliteiten in één-tegen-één situaties, evenals hun schiet- en afwerkingsvaardigheden. Daarom zouden we in de aanval spelers zoals Cengiz Ünder, Yusuf Sari, Kerem Aktürkoglu, Kenan Yildiz en Baris Alper Yilmaz, die zelfs als valse nummer negen of zelfs als linksback schitterde, inzetten.
In de spits zouden we spelers zoals Can Uzun, Bertug Yildirim en Semih Kilicsoy verkiezen boven langzamere en minder efficiënte spelers in dribbelen en counteren zoals Cenk Tosun en Enes Ünal. Yildirim heeft al als nieuwkomer zijn potentieel laten zien.
Aan Uzun, die als doelpuntenmaker en voorbereider in de 2. Bundesliga voor opschudding zorgt, heeft Borussia Dortmund niet voor niets belangstelling en is bereid om tien miljoen euro te betalen voor de 18-jarige.
Kilicsoy heeft het zelf al uitgesproken, zijn krachtige en onbevreesde speelstijl doet denken aan Kun Agüero, terwijl Tosun en Ünal weliswaar nog steeds goed zijn in het afronden, maar na hun blessures gewoon te traag handelen. Bovendien moeten ballen voorin worden vastgehouden en vastgehouden, zodat de medespelers kunnen oprukken. Voor het counteren heb je snelheid en dribbelvaardigheid nodig.
Sommigen zullen de jonge leeftijd van sommige spelers bekritiseren, maar kwaliteit kent geen leeftijd en in de rest van de selectie zijn er enkele ervaren spelers zoals Calhanoglu, Günok, Ünder of Cakir, die het team kunnen leiden. Tussen Uzun en Yildirim is de beslissing echter het moeilijkst. Op dit moment zouden we nog steeds voor Yildirim kiezen, maar tot medio/eind mei kan de beslissing hier nog in de ene of de andere richting verschuiven.
Doelmannen: Ugurcan Cakir, Mert Günok, Altay Bayindir
Verdediging: Zeki Celik, Mert Müldür, Abdülkerim Bardakci, Merih Demiral, Kaan Ayhan, Caglar Söyüncü, Ferdi Kadioglu, Ridvan Yilmaz
Middenveld: Hakan Calhanoglu, Ismail Yüksek, Salih Özcan, Irfan Can Kahveci, Arda
